در تیررس حادثه (قوام السلطنه)

پشت جلد کتاب آمده است:

در آستانه ی دومین سالگرد کودتا، هنگامی که دیگر بازیگران صحنه در زندان زرهی، در گوشه ی پامنار و در مهاجرت مسکو به فرصت های از دست رفته می اندیشیدند، احمد قوام در سی و یکم تیر ماه ۱۳۳۴ در تهران دیده از جهان فروبست. گویی مقدر چنین بود که تیر ماه، این بار نیز برای او ماه ناکامی ها و شکست، ماه نبردی نافرجام باقی بماند. سه سال پیش از آن، در بار و حزب توده و آیت الله کاشانی و جبهه ملی، در تشریفاتی دامنه دار که بزرگداشت قیامی تاریخی نام می گرفت، در موجی از افترا و اتهام، نامش را به زشتی آلودند... تشریفاتی که طی آن قوام زیر آوار هولناک سی تیر مدفون شد. 

با مرگ او، ایران سیاستمداری را از دست می داد که تدبیر و در ایتش، در آمیزه ای با جسارت و بی باکی نمونه و همانند نداشت؛ و این همه شاید تجلی خود را بیش از هر چیز در این نکته باز یافته باشد که او را همواره استاد مسلم رویارویی با دشواری های خطیری می دانستند که کسی را یارای چیرگی بر آنها نبود. واقعیتی که سر سخت ترین دشمنانش نیز توانایی نفی آن را نیافتند.

مظفر بقایی که در آستانه انقلاب بهمن ۱۳۵۷، پس از سال ها به خواست شاه برای چاره جویی جهت رویارویی با بحرانی که جریان داشت به در بار رفته بود، با اشاره به رخسار زرد و چشمان بی فروغ او می گوید: «شاه گفت: خب به نظر شما کی می تواند این اوضاع را در دست بگیرد؟ گفتم یک کسی که قدرت قوام السلطنه را داشته باشد. اینجا تنها جایی بود که چشم های شاه برق زد. این کلمه تکانش داد. خوش آمدن و بد آمدنش را  نمی توانم بگویم، ولی تکانش داد.» 

 

چکيده :
کتاب حاضر مشتمل است بر زندگي سياسي قوام‌السلطنه (1252-1334 هـ ش)، از رجال و وزراي عهد مشروطيت در ايران. وي پسر ميرزاابراهيم‌خان معتمد السلطنه و برادر وثوق‌الدوله بود. مدتي جزو پيشخدمت‌هاي مخصوص ناصرالدين شاه شد (1312 هـ ق). در سال 1314 هـ ق. با عنوان رياست دفتر حکومتي، همراه امين‌الدوله به آذربايجان رفت. در 1315 هـ ق. لقب منشي حضور و در دوره‌ي صدارت عين‌ادوله (1321-1324 هـ ق) لقب دبير حضور يافت. در سال 1334 هـ ق وزير رسايل و ملقب به وزير حضور شد. در دولت مستوفي الممالک وزير داخلي نيز در کابينه‌ي صمصام السلطنه وزير داخلي بود. در کودتاي سوم اسفند بازداشت شد. پيش از جلوس رضاشاه دوبار نخست‌وزير شد. در زمان رضاشاه خدمتي به او محول نشد. در زمان محمدرضاشاه سه بار به نخست‌وزيري رسيد. در بهمن ماه 1324 براي حل قضيه‌ي آذربايجان و فراهم آوردن مقدمات خروج شوروي‌ها از آن‌جا به مسکو رفت و مقاوله‌نامه‌ي او با شوروي‌ها در بازگشت با نارضايي و اعتراض مواجه گرديد. در 12 مرداد 1331 هـ ش قانون خارج شدن اموال قوام‌السلطنه ازملکيت او در مجلس تصويب شد، ولي در 29 خرداد 1333 قانون مزبور لغو و تمام اموالش دوباره به وي مسترد شد. استخدام مستشاران آمريکايي، آغاز لوله‌کشي آب تهران، خودمختاري موقت آذربايجان، و طرح شکايت ايران در شوراي امنيت سازمان ملل متحد از حوادث دوره‌هاي زمامداري اوست.
416 صفحه - رقعي (شوميز)
In the wake of the accident
In the wake of the accident
In the wake of the accident
In the wake of the accident
In the wake of the accident
In the wake of the accident
In the wake of the accident
In the wake of the accident
In the wake of the accident
In the wake of the accident
In the wake of the accident
In the wake of the accident
In the wake of the accident
In the wake of the accident
In the wake of the accident