پشت جلد کتاب آمده است:

 رسانه ها به آدمی می گویند که کیست - به او هویت می بخشند؛ به او می گویند که می خواهد چگونه باشد - به او انگیزه می دهند؛ راه رسیدن به این هویت را نشانش : می دهند - شیوه کار را یادش میدهند؛ به او نشان می دهند که حتی اگر از چنین هویتی محروم باشد چگونه وانمود کند که دارای آن است - راه گریز را نشانش می دهند. وجود فاصله میان هویت و انگیزه، به ابداع شیوه کار با راه گریز منجر می شود. این شاید فرمول اساسی روانشناسی رسانه های گروهی امروزی باشد، اما می فرمولی نیست که با رشد انسان هماهنگی داشته باشد، بلکه فرمول جهانی غیرواقعی است که رسانه های گروهی ساخته اند و آن را دوام و بقا می بخشند.

 



کتابهای مرتبط

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب