دگرگونی

کتاب دگرگونی 
دگرگونی داستان پیچیده ای ندارد: یک مرد میانسال در پاریس سوار قطار می شود تا به ملاقات معشوق خود سیسیل که در رم است برود ، معشوقی که از آمدن او خبر ندارد. آنها طی دو سال گذشته یک بار در ماه مخفیانه ملاقات کرده اند: هربار که که او بخاطر سفر های تجاری اش به رم رفته بود. او اکنون قصد دارد به معشوقش بگوید که سرانجام تصمیم به ترک همسر خود گرفته است ، برای او (سیسیل) کاری در پاریس پیدا کرد و آماده است تا او را به آنجا برگرداند و با او زندگی کند.
دگرگونی تغییر تدریجی ذهن او را توصیف می کند. شور و شوق اولیه و امیدهای او برای شروعی تازه به آرامی باعث شک و تردید ، ترس و بزدلی می شود...
از بارزترین خصوصیات کتاب استفاده بسیار غیرمعمول از دوم شخص برای اشاره به شخصیت اصلی است ، روشی که به راوی دوم شخص معروف است. در دگرگونی شما با جای شخصیت اصلی قرار می گیرد و بین خود و شخصیت اصلی مدام در نوسان خواهید بود. داستان به طور چشمگیری تا آنجا که به زمان و مکان مربوط می شود متراکم شده است. کل این عمل در کمتر از 24 ساعت انجام می شود و هرگز قطاری که شخصیت اصلی در آن سفر می کند را ترک نمی کند ، مگر در طول فلاش بک.
دگرگونی اثر بسیار مهم میشل بوتو شناخته می شود. اثری که گونه ای خاص از رمان نو است.

پشت جلد کتاب آمده است:

در یک قطار درجه سه که از پاریس به رم می رود، مردی به دودلی های خود در انتخاب میان دو زن و دو شهر می اندیشد. همراه با حرکت قطار از هر آنچه در پیش چشمش، در اندیشه اش و در حافظه اش میگذرد سخن می گوید و گذشته و حال و آینده را در روندی پیچیده در هم می آمیزد. اما نکته در خور توجه اینکه شخصیت اصلی داستان این مرد نیست بلکه شمایید که در این قطار درجه سه نشسته اید و زندگی خود را مرور می کنید. به کارگیری این شیوه، یعنی روایت دوم شخص، رابطه ای چند وجهی میان نویسنده - خواننده و شخصیت داستان برقرار میکند که در آن خواننده میان همذات پنداری خود با نویسنده و قهرمان داستان در نوسان است... 
میشل بوتور، از برجسته ترین نمایندگان «رمان نو» فرانسه، از جمله نویسندگانی است که نحوه نگرش به رمان را تغییر داد. آثار او، به ویژه «دگرگونی» از شاخص ترین نمونه های این دیدگاه تازه است. بوتور با فاصله گرفتن از روایت سنتی داستان رمانی تازه و مبتکرانه خلق کرده که در عین حال روشن، روان، معتدل و به دور از پیچیدگی های معمول «رمان نو» است...