پشت جلد کتاب آمده است:

از ویرانه های بزرگ ترین کشتار قرن بیستم، دو نجات یافتهی کم و بیش آسیب دیده می خواهند از ظلمی که طی چهار سال به خودشان و همقطارهای زنده یا مرده شان شده، انتقام بگیرند. سردمداران فرانسه ی منهدم شده اما پیروز، می خواهند برای پنهان ساختن فاجعه جانسوز میلیونها کشته و معلول جنگی، مراسم بزرگداشتی برپا کنند، بسیار ریاکارانه یا زرق و برقی دروغین و گول زننده. نویسنده با چیره دستی و ظرافتی خیره کننده، پرده از فاجعه مرگباری برمی دارد که جنگسالاران و آتش بیاران معر که می خواستند رنگ شکوه و افتخار، دلاوری و فداکاری در راه میهن را به آن بزنند.

به امید دیدار در آن دنیا» یکی از کوبنده ترین رمانها درباره ی فاجعه ای جهانی ست که به دلیل معماری شگفت آور داستان، بزرگترین جایزهی ادبی فرانسه، یعنی گنکور را نصیب خود کرده است.

پشت جلد کتاب آمده است:

آن شب مرلن خواب غم انگیزی دید: شماری سرباز، در مرحله پیشرفته ای از پوسیدگی، در گورهایشان نشسته بودند و گریه میکردند. کمک می خواستند، اما هیچ صدایی از گلویشان بیرون نمی آمد. تنها سنگالی هایی غول پیکر، یخ زده از سرما، که مثل کرم برهنه بودند، به آنها یاری می رساندند و با بیل رویشان خاک می پاشیدند، . همچنان که روی غریقی از آب گرفته بالاپوشی می اندازند تا او را بپوشانند.

پییر لومتر را بیشتر به سبب رمان های پلیسی اش می شناسند. اما به امید دیدار در آن دنیا یکسر با آثار پیشین او متفاوت است. قهرمانان لومتر در این کتاب سربازان فرانسوی زخم خورده از جنگ جهانی اولند، سربازانی که سرنوشتشان در فرانسه پس از جنگ به مراتب سیاه تر از روزهای دهشتناک جنگ است.