پشت جلد کتاب آمده است:

پل ریکور را می توان یکی از برجسته ترین و ا جامع الاطراف ترین فیلسوفان قارهای معاصر و متفکران قرن بیستم به شمار آورد که در طی مدت حیات فکری طولانی خویش در حوزه هایی بسیار گوناگون از اگزیستانسیالیسم و پدیدارشناسی گرفته تا هرمنوتیک، روانکاوی، نظریه ادبی، نظریه سیاسی و غیره آثاری برجسته پدید آورد. با این حال ناگزیر باید اذعان داشت که نام پل ریکور در سایه نام های جذاب تر و پرهیاهوتر فلسفه معاصر قرار گرفته است.

این کتاب در پی بررسی آرای ریکور در زمینه اخلاق و روایت و نسبت میان این دو است. اهمیت این مسئله از آنجا روشن میشود که بنا به برخی دیدگاهها، هم وجود و هم فهم آدمی با روایت گره خورده است تا جایی که به سیاق معروف این ادعا مطرح شده است که انسان حیوانی داستان گو [آروایتگر] است». اهمیت روایت در ساختار فهم و وجود آدمی از یک سو و اهمیت موضوع اخلاق و مبانی آن برای انسان از سوی دیگر، پرسش هایی از این دست را پیش می کشد که نسبت اخلاق و روایت چیست؟ آیا روایت می تواند | یاری رسان اخلاق باشد و اگر آری، چگونه؟ به عبارت دیگر آیا اساسا می توان از اخلاق روایت سخن به میان آورد؟ و در این صورت این نحله اخلاقی بر کدام مبانی استوار است؟

 



کتابهای مرتبط

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب