تیاتر ایده ها

پشت جلد کتاب آمده است:

فلسفه و تئاتر در طول تاریخ رابطه ای مناقشه انگیز با یکدیگر داشته اند. فلسفه غالبا از تئاتر روی بر گردانده و آن را مکان توهم و تباهی اخلاقی قلمداد کرده است؛ تئاتر نیز غالبا به فلسفه پشت کرده و تأکید داشته است که درام با کنش ها سر و کار دارد نه با ایده ها. اثر حاضر نشان میدهد که تئاتر و فلسفه از همان آغاز به نحو سرنوشت سازی به یکدیگر گره خورده اند. افلاطون نابغه ای ست که بر تاریخ درهم تنیدگی این در حوزه سایه افکنده است. این اثر افلاطون را نه تنها به عنوان نظریه پرداز تئاتر بلکه به عنوان نمایشنامه نویسی معرفی می کند که نوعی دراماتورژي دیالوگ محور در انداخته است، دراماتورژی ای که با نگرش رایج ارسطویی در حوزهی تئاتر تفاوتهای هنگفتی دارد. از نظر پوشتر، افلاطون نقش سرنوشت سازی در شکل گیری درام مدرن داشته است و چهره های بزرگی چون اسکار وایلد، جرج برنارد شاو، لوئیجی پیراندلو، برتولت برشت، و تام استوپارد از او برای خلق شكل جدیدی از تئاتر ایده ها مدد گرفته اند. این اثر می کوشد در کنار ارائه نوعی تاریخ تئاتری از فلسفه معاصر، در اندیشه ی متفکرانی چون مارتا نوسبام، آیریس مرداک، و آلن بدیو نوعی افلاطون گرایی دراماتیک را رصد کند، افلاطون گرایی ای که سعی دارد راهی فراسوی ماتریالیسم و نسبی گرایی فرهنگی معاصر فرا روی ما قرار دهد. 

 




The Drama of Ideas
کتابهای مرتبط

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب