پشت جلد کتاب آمده است:

رساله ی در باب روح و لفظ در فلسفه یگانه اثری است که فیشته در آن به بیان آراء و دیدگاه های خود دربارهی فلسفه ی هنر و زیبایی شناسی پرداخته است. فیشته در اصل این رساله را برای انتشار در مجلهی هورن به سردبیری فریدریش شیلر نوشت، اما وی آن را رد کرد و به این ترتیب، ناخواسته، شکل گیری فلسفه ی هنر فیشته را غیر ممکن ساخت، زیرا فیشته دیگر فرصت نیافت دیدگاه های اش را در این زمینه بپروراند. با این حال، خود فیشته این رساله را در سال ۱۷۹۸ در مجله ی فلسفی که خود سردبیر آن بود چاپ کرد. این رساله را برخی صاحب نظران دربردارنده ی انقلاب کوپرنیکی فیشته در حوزه ی زیبایی شناسی دانسته اند، زیرا او در آن نظریه ی زیبایی شناسانه ی خود آیین و اصیلی به دست می دهد که در واقع بدیلی برای زیبایی شناسی کانتی محسوب می شود. در حالی که کانت «زیبای طبیعی» را فوق «زیبای هنری» نشانده و نبوغ هنرمند را وسیله ای در دست طبیعت برای قاعده بخشیدن به هنر دانسته بود، فیشته بحث خود را بر زیبای هنری» و فرآیند خلق اثر هنری به دست هنرمند متمرکز می سازد و زیبایی شناسی را به فلسفه ی هنر مبدل می کند. همین رویه ی فیشته است که در فلسفه ی هنر شلینگ و هگل دنبال می شود.

 



کتابهای مرتبط
از همین مترجم: سید مسعود حسینی

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب